بازگشت
سروده تازه از انجيلا پگاهي
انجيلا پگاهي انجيلا پگاهي

آخرين حرف


لعنت به روزگار.... بگفتی گريستی
اين زندگی چکار.... بگفتی گريستی
بهر چه بود آمدنم در ديار هيچ
هيهای کردگار!! بگفتی گريستی
حس تراکمِ غم چون کوه ،اندُهان
بشمرده تا هزار بگفتی گريستی
مرغ اسيرِ پرپرکِ گوشه ِ قفس
از بند از حصار بگفتی گريستی
بفشرده آسمان و زمينم ،چه سرنوشت!!
گردَ م ازين فشار.. بگفتی گريستی
طبل ستم که پوچ گلو پاره ميکند
تف برهمه شعار! بگفتی گريستی
امروز ديدمت که چه تنها چه نا اميد
حرفِ بپای دار بگفتی گريستی


May 2nd, 2006


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان